Monday, July 17, 2017

পৰকীয়াত স্বকীয়তা

পৰকীয়াত স্বকীয়তা
তাহানিৰ বৰষুন  আছিল সাক্ষী
সোহাগ আৰু মৰমৰ ;
মেঘ মোৰ প্রেম ,
পৰকীয়া পিছে বৰষুণৰ সৈতে;
বৰষুণকেই মই স্পর্শৰ দিলু অধিকাৰ।

অকৃপণ চুম্বনত সিক্ত কৰি
প্রতিটো তোপাট শিহৰণ,
আলোড়ন প্রতিটো ইন্দ্রিয়ত।
ৰন্ধ্রে ৰন্ধ্রে মাদকতা
চূড়ান্ত উন্মাদনা ।

ভঙ্গিমাৰ সলনি,
ব্যাপ্তিৰ পৰিধি ,
আবেগৰ ধাৰা
প্রেমক দিলে অন্যমাত্রা
স্বকীয়তা।

প্রজ্ঞা পাৰমিতা ভাওয়াল
জুন ২০১৭

© Paramita Prajna. All Rights Reserved. Unauthorized use or reproduction for any reason is prohibited

মামৰে ধৰা আবেগ

মামৰে ধৰা আবেগ         ২৬জুন ১৭

আলসুয়া দুপৰীয়া
মামৰে ধৰা টিনৰ  ট্রাঙ্কত
সামৰি থুয়া
সেমেকাই জুয়া স্মৃতিবোৰ
হাতৰ মুঠিত লৈ
মনৰ চুতালত মেলি ধৰিলো।

বতাহৰ পৰশ  পাই
সৌৰভে ভৰি উঠিল হিয়া ;
সাৰ পাই উঠিল পুঞ্জীভূত আবেগ।
এজাক পখিলা বর্ণিল কৰি পেলালে মনতো ;
উত্তাল সুনামিৰ দৰে হৃদয়ৰ আবেগত  ভাঁহি গল
সকলো সংযম।

ভৰপূৰ  জীৱনৰ পেয়ালাৰ পৰা উপচি পৰে মিছা আৰু  ভাঁওতা সুখ ;
কোনে নো  পাৰে স্মৃতিসুধাত এনেকুয়া অমৃত বিচাৰিবলৈ ?
সোয়ৰণীৰ আলিবাটত নৈস্বর্গিক বিচৰণ কৰিবলৈ ?
ৰাইজৰ মাজত প্ৰেমৰ উচ্ছাস দেখাৱলৈ ?
আইৰ আঁচলত জপিয়াই গুনধ নিবলৈ ?
নিজৰ মতে জিয়াই থাকিব পাৰে কিমানে ?

প্রজ্ঞা পাৰমিতা ভাওয়াল 
© Paramita Prajna. All Rights Reserved. Unauthorized use or reproduction for any reason is prohibited

লন্ডভন্ড কোলাজ

লন্ডভন্ড কোলাজ

মনের জ্বর তো অহরহ।

বর্জনের মধ্যে থেকে  করি অর্জন ;
বিশ্বকোষ বহিঃর্ভুত
উথাল পাথাল অক্ষর পাশাপাশি গা ঘেঁষে ;
জীবনের আগুনে দগ্ধ।
হুঙ্কার তোলে যখন তখন।


শঙ্কা আশঙ্কা জলাঞ্জলি দিয়ে 
অধিক ভুলেতে মগ্ন।
ভুলের অধিক ভুল,
তাহাতেও  কি সুখ।
প্রেমের ব্যাকরণ,
কবিতার ব্যাকরণ,
জীবনের ব্যাকরণের
লন্ডভন্ড কোলাজ

দেয়ালে থেকে হাসে।
মায়াময় মনোময়
অনুভবের শরবতে চুমুক ,
তাতে বিচ্ছুরিত কিছু অগোছালো স্মৃতি;
ভুলে থাকার ভান
আদপে কি ভুলে যাওয়া ?

প্রজ্ঞা পারমিতা ভাওয়াল (জুন ২০১৭)

Bhalo thakar bikalpo nei, kharap tai thakte nei.........

জীবন সুধা করে পান , আনন্দে গ্রহণ করি সব দান ,
মিছি মিছি কেন আহা দুখকে অপবাদ দিয়ে কারো অপমান ?
সুখ পাখি ডানা ঝাপটে সদাই দায়ে জানান -- জীবনের দাম !
কষ্ট কে ঠেলবে যত দূরে , সে আসবে ধেয়ে ...
তাকেও দিয়ে সম্মান ,জীবনকে কে করি চলো আনন্দের বাগান


অনেক অনেক কথা

অনেক অনেক কথা
লিখব বলে এলাম চলে -অনেক অনেক কথা ...তোময়ে পেয়ে ভুলে গেলাম যত মনের ব্যথা ........

তুমি শুধু

তুমি শুধু
তুমি শুধু থেকো মোর মনের ঈশান কোণে.....সব কিছু তুচ্ছ করে ভালো বাসবো জীবনকে ...এলোমেলো জীবন আমি সাজবো প্রাণ ভরে ...বাঁচব আবার নতুন করে ,নতুন উদ্দমে..

Followers

Blog Archive

Powered By Blogger